Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility
Azərbaycan Respublikası Müharibə, Əmək və Silahlı Qüvvələr Veteranları Təşkilatı
Veteranların təcrübəsindən biz daim bəhrələnməliyik, istifadə etməliyik
Heydər Əliyev

“Azərbaycan xalqını heç nə 8 Noyabr zəfəri qədər xoşbəxt edə bilməzdi”

Səmyar Abdullayev: “Qarabağda həyatın yenidən canlanması Prezidentimizin Böyük Zəfərdən sonra xalqımıza bəxş etdiyi ən böyük hədiyyədir”

Bu gün 8 Noyabr zəfərinin üçüncü ildönümüdr. Moderator.az olaraq Azərbaycan Gözdən Əlillər Cəmiyyətinin sədri Səmyar Abdullayevlə söhbətimizdə bu şanlı tarixə nəzər salmağa, onun ən başlıca nüansları şərh etməyə çalışdıq:

-Səmyar bəy, 8 Noyabr zəfərinin tarixi önəmindən, hərbi-siyasi əhəmiyyətindən çox danışılıb. İstərdik bu qələbənin mənəvi əhəmiyyətindən danışasınız...

 -8 Noyabr zəfərinin hərbi, eləcə də siyasi önəmi həqiqətən də böyükdür. Bu zəfər Azərbaycanın “məğlub ölkə” statusuna son qoydu, ölkəmizin iqtisadi  baxımdan olduğu kimi, hərbi baxımdan da regionun bir nömrəli dövləti olduğunu təsdiqlədi. Uzun illərdir işğal altında qalan torpaqlarımız azad edildi, suverenliyimiz bərpa olundu. Azərbaycan beynəlxalq təşkilatların, aparıcı dövlətlərin 30 il müddətində edə bilmədiyini cəmi 44 gün ərzində reallığa çevirdi. Bununla da, sübut etdi ki, o, sühhə önəm verdiyi kimi döyüşməyi də, öz haqqını qeyri-diplomatik vasitələrlə təmin etməyi də bacarır.

Hesab edirəm ki, 8 Noyabr zəfərinin mənəvi əhəmiyyəti hərbi önəmindən heç də az deyil.

Bildiyiniz kimi, Qarabağ bizim üçün yalnız doğma vətənin itirilmiş bir parçassı deyildir. Qarabağ və işğaldakı ətraf rayonların azadlığı bizim üçün həm də bir şərəf məsələsi, qürur işi idi. Biz 2020-ci ilin 44 günlük Vətən müharibəsində düşmən üzərində qələbə qazanmaqla öz tarixi haqqımızı bərpa etdik. Biz bütün dünyaya göstərdik ki, heç kim, heç bir qüvvə xalqımızı alçalda, onun ləyaqətini, heysiyyətini təhqir edə bilməz. Azərbaycan xalqı öz təhlükəsizliyinə, suverenliyinə həssas olduğu qədər də öz ləyaqətinə, mənəvi dəyərlərinə həssasdır və bu məsələdə kiməsə zərrə qədər də olsun güzəştə getməyəcək. Bu baxımdan 8 Noyabr zəfəri milli qürur və ləyaqətimizi bərpa etməklə yanaşı, xalqımızın özünün-özünə olan inamını da geri qaytardı. Və mən əminliklə deyirəm ki, Azərbaycan xalqını heç nə bu zəfər qədər xoşbəxt edə bilməzdi. Biz buna görə Müzəffər Ali Baş Komandanımıza, Silahlı Qüvvələrimizə, şəhidlərimizə və qazilərimizə minnətdarıq və bu minnətdarlıq əbədidir.

-Vətən müharibəsindən 3 il sonra – 2023-cü ilin 19-20 sentyabr tarixlərində Azərbaycan Qarabağda separatçılara qarşı lokal antiterror tədbiri həyata keçirdi. Sizcə qalib Azərbaycanı belə bir addım atmağa nə vadar etdi?

-Cari ilin 19-20 sentyabr tarixlərində Qarabağda lokal antiterror tədbilərinin keçirilməsinə səbəb Ermənistanın 2020-ci ilin 10 noyabr Bəyanatı ilə üzərinə götürdüyü öhdəlikləri icra etməməsi, separatizmə dəstək olması, beynəlxalq təşkilatların qətiyyətsiz və ikili siyasəti oldu. Bildiyiniz kimi, 10 Noyabr üçrətərfli Bəyanatına görə Ermənistan öz ordusunu Qarabağdan çıxarmalı, Rusiya sülhməramlıları buradakı qeyri-qanuni hərbi dəstələri tərksilah etməli, bölgədə təhlükəsizliyi təmin etməli idi. Lakin biz hər gün bunun tamam əksini müşahidə edirdik. Ermənistan bir ucdan Qarabağa hərbi texnika, silah-sursat və əlavə hərbi dəstələr daşımaqda davam edir, ordumuza, eləcə də mülki vətəndaşlarımıza qarşı terror aktları təşkil edirdi. Beynəlxalq təşkilatlar isə bütün bunları görməzdən gəlir, İrəvana siyasi baxımdan heç bir təzyiq göstərmirdi. Bu səbəbdən də, Azərbaycan məlum problemi yenə də özü həll etməli oldu. Nəticədə, 24 saatdan da az müddətdə Qarabağdakı separatçılar darmadağın olundu, bu ərazilər üzərində Azərbaycanın faktiki nəzarəti bərpa edildi. Prezident İlham Əliyev bununla bir daha bütün dünyaya sübut etdi ki, Azərbaycan bölgənin lider dövlətidir və onun iradəsinə qarşı gəlmək mümkün deyil.

2023-cü ilin 15 oktyabr tarixində Müzəddər Ali Baş Komandan Xankəndində üçrəngli bayrağımızı qaldırmaqla bir daha bütün dünyaya ciddi mesaj ünvanladı. Prezidentimiz bununla göstərdi ki, Azərbaycana yönəlik məkirli niyyətlər, xam xəyallar puç olmağa məhkumdur və ordumuz bu kimi bədxah təşəbbüslərə hər zaman yalnız və yalnız qələbə ilə cavab verəcək.

-Səmyar bəy, bu gün Fransa, Hindistan və s. kimi ölkələrin Ermənistanı silahlandırması müşahidə edilməkdədir. Bu ölkələrədn Ermənistana hərbi təlimatçıların göndəriləcəyi də iddia olunur. Sizcə Vətən müharibəsində  darmadağın edilən Ermənistanı bu kimi addımlarla yenidən dirçəltmək mümkündürmü?

-Bütün bunlar Ermənistanı təsəlli etmək, erməni ictimaiyyətini aldatmaq məqsədi ilə atılan boş və absurd addımlardır. Bu gün İrəvanın yanında olduğunu iddia edən, onu yenidən silahlandırmağa çalışan dövlətlərin məqsədi heç də Ermənistana kömək etmək deyil. Onlar sadəcə Ermənistana nüfuz etməklə bölgədə təmsil olunmağa, öz maraqlarını Cənubi Qafqazda təmin etməyə çalışırlar. Məqsəd sadəcə bundan ibarətdir. O ki qaldı, Ermənistanı silahlandırmaqla onu güc mərkəzinə çevirmək cəhdlərinə, təbii ki, bütün bu cəhdlər iflasa məhkumdur. Çünki Azərbaycanın Ermənistan üzərindəki hərbi, eləcə də iqtisadi üstünlüyü olduqca böyükdür və bu üstünlüyü heç bir dəstək ortadan qaldıra bilməz. Buna görə də Fransa və Hindistanın Ermənistana dəstəyi post-müharibə dönəmində formalaşan mövcud status-kvonu dəyişə bilməz. Prezident İlham Əliyevin dediyi kimi, Azərbaycan erməni faşizminin başını əzib və Dəmir yumruq daim öz yerindədir. Azərbaycan heç vaxt erməni faşizminin yenidən baş qaldırmasına imkan verməyəcək və bu cür meyillərin qarşısı anındaca alınacaq.

-Dünən Prezident İlham Əliyev hərbi qulluqçuların vəzifə maaşlarını artırdı. Tarixi zəfərimizin üçüncü ildönümündə atılan bu addım Ali Baş Komandanın ordumuza, dövlətimizin təhlükəsizliyinə verdiyi önəm kimi dəyərləndirilə bilərmi?

-Şübhəsiz!

Prezidentin bununla bağlı verdiyi fərmanlar bir daha göstərdi ki, Azərbaycan dövləti öz əsgər və zabitinə böyük önəm verir, onun sosial durumunun mütəmadi şəkildə yaxşıalşdırılmasını diqqətdə saxlayır.

Hərbçilərin maaşının artırılmasını dövlətimizn təhlükəsizliyinin, müdafiə qabiliyyətinin gücləndirilməsi istiqamətində atılan addım kimi də xarakterizə etmək mümkündür.Dünyanın istənilən ölkəsində sosial baxımdan ciddi təminat hərbçilərin fəaliyyəti stimullaşdıran əsas amillərdən biri hesab edilir. Bu baxımdan hərbçilərimizin maaşının artırılması onların maddi rifahını yaxşılaşdırmaqla yanaşı, zabitlərimiz üçün mənəvi baxımdan da ciddi stimul olacaq, onları yeni uğurlara ruhlandıracaq.

Təbii ki, Prezidentin maaaş artımı ilə bağlı fərmanı Zəfər Günü ərəfəsində elan etməsini hərbçilərimiz üçün əsl bayram hədiyyəsi kimi dəyərləndirmək mümkündür. Bu, bir daha Ali Baş Komandanın hərbçilərə olan qayğısını göstərir və bu siyasət xalqımız, cəmiyyətimiz tərəfindən də təqdir olunmaqda, alqışlanmaqdadır.

Onu da qeyd edim ki, Ali Baş Komandan dünən Müdafiə Nazirliyinin 3 hərbçisinə genera-mayor rütbəsi verdi. Prezident İlham Əliyev imzaladığı Sərəncamla Müdafiə Nazirliyi, Daxili İşlər Nazirliyi, Dövlət Sərhədi Xidməti tərəfindən ümumilikdə 1262 nəfər təltif edildi.

Təltif olunanların siyahısında 206 nəfər sentyabrın 19–20-də Qarabağda aparılan antiterror əməliyyatı zamanı şəhid olan hərbi qulluqçular, 8 nəfər sentyabrın 19-da Əhmədbəyli–Füzuli–Şuşa yolunun 58-ci kilometrliyində mina partlayışı nəticəsində şəhid olan polis əməkdaşları, 1 nəfər Vətən Müharibəsində itkin düşmüş və şəhid statusu almış hərbi qulluqçu və 1 nəfər Vətən Müharibəsinin iştirakçısı, I qrup müharibə əlili var.

Sərəncama əsasən 5 nəfər “Qarabağ”, 30 nəfər “Azərbaycan Bayrağı”, 55 nəfər 3-cü dərəcəli “Rəşadət”, 1 nəfər 2-ci dərəcəli “Rəşadət”, 6 nəfər 2-ci dərəcəli “Vətənə xidmətə görə”, 283 nəfər 3-cü dərəcəli “Vətənə xidmətə görə” ordenləri, 327 nəfər “Vətən uğrunda”, 130 nəfər “İgidliyə görə", 1 nəfər “Suqovuşanın azad olunmasına görə”, 1 nəfər “Xocavəndin azad olunmasına görə”, 182 nəfər “Döyüşdə fərqlənməyə görə”, 176 nəfər “Cəsur döyüşçü”, 273 nəfər “Hərbi xidmətlərə görə” medalları ilə təltif edilib. Bütün bu faktlar Ali Baş Komandanın hərbçilərimizə olan diqqət və qayğıısnın təzahürüdür.

-Səmyar bəy, bu gün bir tərəfdən mina terroruna qarşı mübarizə aparan ölkəmiz, digər yandan işğaldan azad edilən ərazilərdə nəhəng quruculuq işləri həyata keçirməkdədir. Artıq minlərlə keçmiş məcburi köçkün öz dədə-baba yurduna qayıdıb. Reallaşmaqda olan Böyük Qayıdışı 8 noyabr zəfərinin təntənəsi adlandırmaq mümkündürmü?

-Birmənalı şəkildə!

Qarabağa istiqamətlənən “Böyük Qayıdış” əslində 44 günlük Vətən müharibəsinin mahiyyətini izah edən ən ali faktdır. Bu fakt bir daha sübut edir ki,Qarabağ tarixi Azərbaycan torpaqlarıdı və ordumuz o əraziləri azad edib ki, həmin torpaqlar hər zaman xalqımıza məxsus olub. Bu gün Qarabağa məhz o insnalar qayıdır ki, onlar 30 il öncə erməni işğalı səbəbilə bu torpaqları tərk etmiş, məcburi köçkün həyatlı yaşamağa məcbur olmuşdur. Bu gün Xankəndidə keçirilən parad Qarabağın Azərbaycana məxsusluğundan, vətəndaşlarımızın öz əzəli yurduna qayıdışından xəbər verir. Bu parad bir daha göstərir ki, bu torpağın əsl sahibi Azərbaycan xalqıdır və Azərbaycan xalqı əbədi olaraq öz tarixi yurdunda yaşamını davam etdirəcək.

Artıq 3 ildir ki, Prezident İlham Əliyevin bilavasitə nəzarəti və səyi ilə Qarabağda geniş quruculuq işləri həyata keçirilir. Hansı ki, Qarabağda görülən işlərin miqyas və mahiyyəti bütün dünyada, hətta Ermənistanda da açıq heyrətlə izlənilməkdədir. Görülən bütün bu işlər xalqımızın yaradıcılıq, quruculuq xislətindən, dövlətimizin sülhpərvər, humanist siyasətindən xəbər verir.

Çox keçməyəcək ki, vaxtiylə Qarabağda didərgin salınan bütün soydaşlarımız öz doğma diyarlarına qayıdacaq, uzun illər düşmən tapdağı altında qalan torpaqlarımızda həyat yenidən canlanacaq. Və Qarabağda həyatın yenidən canlanması Prezident İlham Əliyevin Azərbaycan xalqına Böyük Zəfərdən sonra bəxş etdiyi ən böyük hədiyyə olacaq.

Biz Azərbaycan Gözdən Əlillər Cəmiyyəti olaraq Zəfər Günü münasibəti ilə bu zəfərin baş memarı Müzəffər Ali Baş Komandanı, eləcə də Azərbaycan xalqını və Silahlı Qüvvələrimizi  təbrik edir, dövlətimizin rifahı və təhlükəsizliyi naminə fəaliyyətində  Prezidentimizə uğurlar arzulayırıq.

Seymur ƏLİYEV

 

2023-11-08 11:28:13
495 baxış

Digər xəbərlər

95-летний ветеран Александр Гритченко: «Нигде с такой заботой не относятся к ветеранам ВОВ, как в Азербайджане»

Накануне Дня Победы мы встретились с одним из самых удивительных людей нашей страны — Александром Гритченко. Познакомил нас с этим человеком заслуженный журналист Азербайджана Зейтулла Джаббаров. Александру Гритченко — 95 лет (!), и он поражает энергичностью и ясностью ума с первых минут знакомства. Сан Саныч (а называют его именно так, и нас он попросил обращаться к нему таким образом) ежедневно преодолевает четыре этажа знаменитого «Адмиралтейского дома» на Баилово, подняться по лестничным пролетам на которые не так просто даже молодым. Но наш собеседник ежедневно ходит на работу. «Я не могу сидеть без дела. Я люблю вкалывать, без выходных», — признается он. Но мы не сказали главного: Александр Гритченко — капитан 1 ранга в отставке, военный журналист, сотрудник Организации ветеранов войны-однополчан Азербайджана. Но и это не все: А.Гритченко — автор более 50 книг, брошюр, сотен очерков и статей о военном патриотизме. Его книги «Азербайджан — фронту», «Полководцы, военачальники Великой Победы», «Герои Азербайджана», «Адмиралы Каспия» получили широкое признание читателей. Александр Гритченко много путешествовал, общаясь с другими ветеранами и собирая уникальные истории. Его перу принадлежат книги «Азербайджан — фронту», «Полководцы, военачальники Великой Победы», «Герои Азербайджана»,  «Помнить фронтовиков», «Победа в сердце каждого», «Победа и память», «Дружа народов и победа», биографии адмирала Д.Джавадова, героев Советского Союза Гафура Мамедова, Зии Буниятова и многих других. Можно сказать, что Сан Саныч наделен некоей Миссией: рассказывать своим современникам (и оставить все эти рассказы потомкам) о героях Азербайджана. Орденов, медалей и наград у Сан Саныча — десятки, и он гордо демонстрирует два военных кителя, увешанных ими. «Один я даже не могу надеть, слишком тяжелый», — смущенно говорит он, и добавляет: «А вот эти медали на кители уже не поместились, поэтому я храню их отдельно, на столе», — и бережно демонстрирует нам остальные заслуженные награды. Помимо военных наград (среди которых ордена Красного Знамени, Красной Звезды, Отечественной войны, медаль «За боевые заслуги») награжден орденом «Шохрат». — Я не могу рассказывать о себе, мне это кажется неправильным, ведь я воевал, как все. Да, я прошел от и до одну из самых страшных войн — Великую Отечественную — и, поверьте, порой было очень трудно, больно и очень страшно. Не верьте тем, кто будет рассказывать вам о том, что они ничего не боялись, это неправда. Но смелость и состоит в том, чтобы забыть о своем страхе тогда, когда этого требует твоя совесть, любовь к Родине, честь. Я не могу выпячивать свои заслуги. Мне кажется, я должен  рассказать обо всех героях этой войны, и поэтому я стараюсь сделать все, что в моих силах, пока я живу. Я ищу, собираю порой по крохам информацию, часами сижу в архивах, чтобы воздать должное истинным героям. Часто именно мои журналистские и писательские расследования становились причиной того, что многим погибшим на этой войне давали звание Героя посмертно, — признается он. Сан Саныч рассказывает нам о подвигах своих однополчан, гордо поправляя военную форму, которую неизменно продолжает носить. — Вы знаете, многие, возможно, не понимают, почему я всегда в военном кителе. Но это меня дисциплинирует, помогает взбодриться, помогает чувствовать себя энергичным. Когда я надеваю китель, я как будто сбрасываю груз прожитых лет, я подтягиваюсь, — улыбаясь, говорит он. Сан Саныч с супругой Розой ханум живут достаточно скромно: квартира аккуратная, светлая, но без излишеств. — Вот видите телевизор, — показывает он на «плазму», — это мне подарил глава Исполнительной власти. Я люблю иногда посмотреть телевизор, уважаю музыку. Правда, современную большей частью не понимаю, — признается он, — в наше время ведь все было иначе. Певцы и певицы действительно пели, да и вели себя скромнее и очень достойно. — Я готовился к встрече с вами, прочел присланные вопросы. Хочу показать вам мои грамоты, их у меня около 300. Чтобы вы могли убедиться лично, что я ничего не выдумываю и не присваиваю себе чужих заслуг. Я горжусь каждой наградой, каждой грамотой, каждой присланной мне телеграммой. Ой, вы знаете, — вдруг широко улыбается Сан Саныч, — у меня ведь даже есть медаль от Бога! Сейчас покажу, — и протягивает нам серебряную медаль «Святого апостола Варфоломея». — Я раньше не верил в Бога, но в последнее время все больше убеждаюсь, что Он все же есть. А медалью и грамотой меня за мои лекции наградили, — говорит он. — Я же еще и лекции читаю. Причем, четко знаю, для какой аудитории, сколько времени потратить на выступление. Но заканчиваю всегда стихами. И Сан Саныч наизусть декламирует нам целые четверостишия сразу трех поэтов. Поразительно! — Вы тоже удивлены моей памятью? — спрашивает он. — Когда мне вручали Почетный диплом Президента Азербайджанской Республики, Али Гасанов тоже был удивлен. И назвал меня аксакалом. Это приятно. Али Гасанов также вручал мне орден «Шохрат». (Распоряжением Президента Азербайджана от 30 января 2017 года члены Организации ветеранов войны, труда и Вооруженных сил Азербайджанской Республики были награждены почетными дипломами Президента за плодотворную деятельность в общественной жизни и заслуги в патриотическом воспитании молодежи — прим. ред.) Мы просим Сан Саныча рассказать о себе, хотя бы кратко. Потому что ну очень нам интересно, как он попал в Азербайджан и почему решил остаться здесь жить. — Я действительно очень люблю Азербай-джан, здесь я чувствую себя своим, я чувствую себя дома. Жаль, что в мое время не было необходимости в азербайджанском языке, сейчас мне очень обидно, что я его не знаю. Но к нам в любом случае относятся с большим теплом. А уж ветеранов здесь очень уважают. Мне есть, с чем сравнивать, я выезжал в Москву, и когда рассказывал тамошним ветеранам о том, что делает для нас Президент Ильхам Алиев, многие даже сетовали: «Эх! Нам бы такого президента!»… — рассказывает он и добавляет: — Но, чтобы дойти до момента, когда я приехал в Азербайджан, я должен начать свой рассказ с периода моей жизни задолго до этого. Александра Гритченко призвали в армию сразу после окончания школы в Днепропетровске. Совсем еще мальчишкой он попал на войну с первого дня ее начала и прошел до самого конца. — По окончании школы меня призвали в армию, это было в октябре 1940 года. Я попал в Севастополь, а через полгода началась война. В первый же день я понял, что это такое. Было очень страшно. Знаете, я не люблю говорить лишнего о себе. Я могу приукрасить художественное произведение, которое пишу, но это, скорее, необходимость. В главном — в фактах — я никогда не лгу. Затем была Азовская флотилия, дошли мы до Днестровского лимана, а потом я попал в Дунайскую флотилию. На войне я был связистом, служил в морской пехоте. Участвовал в составе Черноморского флота, а в завершающий период войны, начиная с августа 1944 года, участвовал в освобождении от фашизма Румынии, Болгарии, Югославии, Венгрии, Чехословакии и Австрии, — рассказывает он. По словам Сан Саныча, писать заметки в газеты он стал еще в школьном возрасте, когда учился в 8 классе, участвовал во многих конкурсах в родном Днепропетровске, а на войне лишь продолжил то, к чему лежала душа. — В ноябре 1945 года меня взяли в ежедневную газету Дунайской флотилии «Дунаец», где после войны был недокомплект. После окончания войны я поступил на Высшие военно-политические курсы в Москве, где изучал журналистку, а затем меня послали работать на Камчатку, Чукотку и Курильские острова. Вообще-то я должен был там проработать только три года, но… никто не хотел ехать на замену. Поэтому я задержался в тех суровых краях на пять лет. Но оставаться там я не хотел: слишком холодный край. Хотя там было интересно, даже могу рассказать две хохмовые истории, — улыбаясь, говорит Сан Саныч.  Однажды надо было писать о морской пехоте и поехать на отдаленную береговую батарею. Дали нам три лошади: для меня, для моего попутчика и для солдата, который потом этих лошадей должен был привести обратно. А я ни разу до этого в седле не сидел! Да еще попалась мне лошадь комбата — с норовом, которая всячески противилась моему желанию поехать на ней верхом. В общем, сжалились надо мной, дали другую лошадь. А еще нас почему-то отказался везти «Петропавловский трамвай» — так называют собачьи упряжки. Мучились мы, с санок падали и, в конце концов, 20 километров бежали за собаками, — смеется Сан Саныч. Во Владивостоке вышла моя первая книга «Путь к подвигу» о краснофлотце Петре Ильичеве. О его подвиге почти никто не знал, а мне это казалось несправедливым. Ведь он участвовал в милитаристской войне с Японией и в одном из боев, чтоб спасти своих товарищей, закрыл телом амбразуру вражеского пулемета. Десять лет я боролся за то, чтобы ему присвоили звание Героя Советского Союза посмертно. И получилось: матери построили дом, назначили пенсию, поселок назвали его именем, — рассказывает Сан Саныч. На наш вопрос, кто помогает ему сегодня издавать книги, Сан Саныч ответил так: — Долгое время приходилось самому находить средства. Наша организация дает деньги, но тираж бывает очень маленьким. И вот однажды я набрался смелости и написал письмо президенту Фонда Гейдара Алиева, ныне Первому вице-президенту Азербайджана Мехрибан Алиевой о своей идее написать о деятелях литературы и культуры в годы войны. После этого все чудесным образом изменилось: мне выделили деньги на издание книги, которую я назвал «После боя». А буквально на днях выйдет моя 51-я по счету книга «Дружба народов и победа» в соавторстве с полковником Д.Камиловым. В этой книге будет много трогательных фотографий, документов. Один из разделов — «На братских могилах не ставят крестов», как у Высоцкого в песне, — говорит А.Гритченко. — Я долгое время провел в бюро похорон, чтобы найти все фамилии, а их очень много, больше 2,5 тысячи… В книге много материалов, очерков о тех, о ком почти не писали. Например, о роте Мелика Магеррамова, герое Советского Союза, которая отличилась на Украине при форсировании реки Днепр. И награду ему вручал маршал Рокоссовский, который сказал: «Родина многим Вам обязана, лейтенант Магеррамов. Помимо Вашей личной доблести, Вы смогли воспитать замечательных солдат. Фронт гордится такими офицерами, как Вы».  Прекрасно же!.. (голос Сан Саныча вновь дрожит…) Или Гафур Мамедов — уничтожил в одном бою в битве за Кавказ 15 вражеских солдат, один миномет с расчетом и спас жизнь командиру, лейтенанту Зиновию Синевскому, прикрыв его своим телом, а до этого участвовал в обороне Одессы, Херсона. Это было 18 октября 1942 года, а в марте 1943 года ему присвоили звание Героя Советского Союза посмертно… А какие женщины воевали! Причем, не только медсестрами служили. Лейла Мамедбекова — первая летчица-азербайджанка, Шовкет Салимова — капитан корабля, Катюша Михайлова, вынесшая с поля боя 150 офицеров, ходила в разведку — я могу долго перечислять… — рассказывает А.Гритченко. — Впервые в этой новой книге напишут и обо мне, ведь она выйдет в соавторстве. Тоже с документами, фотографиями, наградами, — говорит Сан Саныч и снова переводит тему, не желая много говорить о себе. — Я лично поблагодарил за помощь в издании книги Мехрибан ханум в прошлом году, в день 9 Мая, когда Президент Ильхам Гейдарович Алиев и Мехрибан ханум пришли на встречу с ветеранами. Помню, как многие из наших (ветеранов — прим. ред.) потом удивлялись: о чем, мол, ты с первой леди говорил? (улыбается). Я очень благодарен Ильхаму Гейдаровичу и Мехрибан ханум,  потому что они не на словах, а на деле помогают нам. В год 70-летия Великой Победы над фашизмом Президент Ильхам Гейдарович Алиев, выступая перед ветеранами, сказал очень трогательные слова: «Все люди, сражавшиеся на фронте и самоотверженно трудившиеся в тылу, достойны самого глубокого уважения. Ваш пример является ярким образцом для нынешних и будущих поколений», — говорит Сан Саныч, а мы лишний раз поражаемся его памяти. Он цитирует слова главы государства наизусть! — Мне было приятно еще и то, что Президент, заметив орден «Шохрат», который мне вручили до этого, отметил: «Вижу, вижу, еще раз поздравляю Вас!» — Я и другие ветераны очень благодарны Ильхаму Гейдаровичу за заботу, которую он проявляет по отношению к нам. Нам была выделена единовременная помощь в размере 1000 манатов, а такую сумму нигде, поверьте, ветеранам не выдают. И Гейдар Алиевич Алиев тоже очень тепло относился к ветеранам, называя их самыми дорогими и уважаемыми людьми. Я благодарен Гейдару Алиеву и за то, что буквально через три месяца после его прихода к руководству страной мне дали звание «Заслуженный работник культуры», а еще через 20 лет — «Заслуженный пропагандист», я ведь читаю лекции. Посольство России тоже помогает нам, и не только в день Победы. Другие государственные организации Азербай-джана тоже помогают, а Министерство культуры и туризма часто приглашает на выступления. А еще я очень доволен новым Мемориальным комплексом, он построен с большой душой… Словом, я жизнью вполне доволен, мы, ветераны, не чувствуем себя обделенными вниманием. Могу сказать, что нигде так не относятся к ветеранам Великой Отечественной войны, как в Азербайджане. Более того, Ветеранская организация предоставила мне машину, причем, с условием, что я могу пользоваться ею по любым своим запросам. Дело в том, что у меня есть проблемы с ногами, приходится ходить с палочкой. Но я езжу только на работу и с работы, а по своим другим делам — в магазин или еще куда предпочитаю брать такси сам. Это не дело — напрягать людей по пустякам, — с достоинством говорит Сан Саныч. — В ноябре будет 70 лет, как я имею отношение к печати. Знаете, недавно мне дали звание члена Международной ассоциации писателей баталистов и маринистов, — говорит он и демонстрирует нам красивое удостоверение. — Я очень, очень горд этим. Творческой работой я ведь занимаюсь уже более 70 лет. И сам никогда не изъявлял желание вступить в Союз писателей, потому что считал себя лишь автором книг, рассказчиком историй подвигов героев. Но раз меня признали сами, я очень рад. И еще меня без просьб с моей стороны наградили дипломом за верное служение отечественной литературе и дали медаль. А.Гритченко одну за другой показывает нам свои  книги, разложенные на столе. Конечно, тут не все, но и количество тех, что он нам показывает, удивляет. «Героизм сынов и дочерей Азербай-джана», «Адмиралы Каспия», «Победа и память» — все эти книги рассказывают о подвигах азербайджанских офицеров и солдат. — Я считаю своим долгом, причем, это желание идет от сердца, рассказать всему миру о том, какой огромный вклад внес Азербайджан в победу над фашизмом. Имена наших героев — всех — должны быть известны, их должны помнить! Ой, я отвлекся, видите, хотел ведь рассказать, как попал сюда, на свою новую Родину. Так вот, после Камчатки я получил перевод в Баку, в Каспийскую военную флотилию. Это было 10 июня 1953 года, вот уже больше 65 лет я здесь. На Камчатке я дослужился до начальника отдела рядовой подготовки и сюда перевелся на такую же позицию. Мне тогда шел 31 год, и однажды меня командующий военсовета пригласил на должность заместителя ответственного редактора газеты «Каспиец». И я начал работать. Несмотря на то, что эта должность не предполагала творческой деятельности, я продолжал писать. Любил выходить в море, на учения, как делал это и на Камчатке — выходил на всех судах и даже на подлодках. Я уже почти 57 лет работаю в Ветеранской организации Азербайджана, со дня ее создания. Когда я бывал в Москве, встречался со многими маршалами и героями Советского Союза: Коневым, Маресьевым, Батовым и другими, делал интервью, писал очерки. А в Азербайджан приезжали Покрышкин, Кожедуб, Каманин, я делал с ними интервью. Причем, всегда был одним из первых. По роду своей деятельности я также объездил все районы Азербайджана, куда приезжал по заданию ДОСААФ как лектор, и везде нас встречали тепло и с огромным гостеприимством. Жаль, что я так и не успел выучить язык, только несколько слов… А вот мой сын, Юрий, его прекрасно знал, — говорит Сан Саныч, и его голос начинает дрожать, а на глаза наворачиваются слезы. — Я до сих пор не могу принять потерю сына, он ушел из жизни  на 59-м году. Он пошел по моим стопам, окончил Военно-морское училище, был капитаном 1 ранга, служил в Военно-морских силах, в генеральном штабе Минобороны, служил в Карабахе…  Он был очень талантливым, писал стихи. И вот… надо же, как будто предвидел свой уход, — говорит Сан Саныч и протягивает нам сборник стихов под названием «Жил-был я». Мы делаем паузу в беседе, ожидая, когда наш дорогой собеседник успокоится. — До сих пор переживаю. Если бы не моя супруга, Роза ханум, не знаю, смог бы я это пережить и смог бы вообще до сих пор жить. Она — моя главная опора, мой друг, мой любимый человек. Она помогает мне писать мои книги, ведь у меня со зрением в последнее время проблемы. Я диктую ей текст, а она записывает. К тому же, у нее очень красивый почерк. Мы не представляем свою жизнь друг без друга. И я очень, очень благодарен ей за все: за то, что она рядом, за то, что любит и поддерживает меня во всем. Это очень важно, — говорит Сан Саныч. В завершение нашей беседы Сан Саныч, как настоящий лектор, сказал: — Я думаю, достаточно для статьи. Для меня самое священное — это память о Великой Отечественной войне. Для многих — это уже история, а для меня и тех, кто прошел через войну, это — огромная часть нашей жизни. Это — тысячи жизней, отданных за Родину, и забывать об этом нельзя ни в коем случае! А закончить я бы хотел так: Родная земля моя, слушай меня, Считай меня воином с этого дня, Солдатом, который со смертью знаком, Сегодня перо мое стало штыком. То знамя, которым я в мире храним, Я сделаю стягом своим боевым, Страну, что лелеяла юность мою, Я сам защищать присягаю в бою. Это — Самед Вургун, — поясняет он и продолжает: — В первую годовщину Победы в «Комсомольской правде» была напечатана беседа журналиста Василия Пескова с маршалом Жуковым. Хочу привести вам слова Жукова, которые для меня стали девизом жизни. Он сказал: «Сколько прекрасных молодых людей мы потеряли. Сколько матерей не дождались с войны своих детей. С командного пункта я много раз видел, как молодые солдаты поднимались в атаку. Это — страшная минута подняться во весь рост, когда смертоносным металлом пронизан воздух. И они поднимались. Многие из них только-только узнали вкус жизни: 19—20 лет, лучший возраст в обычной человеческой жизни, все впереди. А для них часто был впереди только немецкий блиндаж, извергавший пулеметный огонь. Дорогой ценой досталась нам мирная тишина. Мы, люди старшего поколения, этого никогда не забудем. Важно, чтоб об этом помнила молодежь». На лекциях, завершая выступления, я обычно привожу слова Рокоссовского из его книги «Солдатский долг»: «1 мая 1945 года над Рейхстагом взвилось знамя Победы. Наши солдаты ликовали. Я смотрел на их восторженные лица и радовался вместе с ними. Победа — это величайшее счастье для солдата, осознание того, что ты победил врага, отстоял свободу Родины, вернул ей мир, выполнил свой долг. Долг тяжелый, но прекрасный, выше которого нет ничего не земле». И разрешите в заключение нашей с вами беседы процитировать известную песню: Поклонимся великим тем годам Тем славным командирам и бойцам И маршалам страны и рядовым Поклонимся и мертвым, и живым Всем тем, которых забывать нельзя Поклонимся, поклонимся друзья Всем миром всем народом всей землей Поклонимся за тот великий бой Всем миром всем народом всей землей Поклонимся за тот великий бой! (Отметим, что ВСЕ цитаты Сан Саныч читает наизусть). В этом году 9 мая ветераны ВОВ вновь соберутся на торжественные мероприятия в мемориальном комплексе, посвященном Великой Отечественной войне. Мы поздравляем этих дорогих нам людей, которые рисковали своей жизнью, чтобы мы с вами жили сегодня. Этих людей надо беречь, о них надо помнить, им надо уделять внимание всегда. И мы очень рады, что нам довелось познакомиться и подружиться с таким неординарным человеком, как Александр Гритченко. Этот человек-легенда сочетает в себе удивительную стойкость духа и искреннюю трогательность, веру в себя, любовь к жизни и ставшему для него родным Азербайджану. Наша редакция (и, уверены, наши читатели) от всей души поздравляет дорогого Сан Саныча (и в его лице — всех ветеранов Великой Отечественной войны) с Днем Победы и желает ему здоровья и долгих лет жизни!  Натали Александрова

Hamısını oxu
“Valideynlər pandemiyanın bitmədiyini nəzərə almalı, məsuliyyətlə davranmalıdır”

Tamam Cəfərova: “Sabahın mənzərəsi bu gün özümüzü necə aparacağımızdan asılıdır”   Son günlər ali təhsil müəssisələrinin fəaliyyətə başlaması universitetlər qarşısında ciddi sıxlığın yaranması ilə müşahidə edilməkdədir. Buna səbəb isə COVİD-19 pasportunun yoxlanılması prosesinin bəlli bir zaman alması, nəticədə universitet qarşısında sıxlığın artmasıdır.   Bəs problemdən çıxış yolu nədədir? Koronavirus təhlükəsinin davam etdiyi bir zamanda ortaya çıxan bu sıxlığı necə ortadan qaldırmaq olar?   Veteran.gov.az-a açıqlama verən millət vəkili Tamam Cəfərova mövcud situasiyada hər bir vətəndaşın məsuliyyətlə davranmasının zəruri olduğunu bildirib:   “Universitetlər qarşısında son günlər yaranan sıxlığın əsas səbəbi ali məktəbə bu il qəbul olunan və birinci kursda təhsil alacaq tələbələrin bir çoxunun universitetlərə valideynləri, yaxud yaxın qohumlarının müşayiəti ilə gəlməsidir. Halbuki, valideynlər də anlamalıdır ki, pandemiya bitməyib, koronovirus təhlükəsi davam edir.  Buna görə də hansısa tələbəni müşayiət etməklə universitet qarşısında sıxlıq yaratmaq olmaz. Bu, elə valdieynlərin özü üçün də təhlükəlidir. Ümumiyyətlə, pandemiyanın davam etdiyi müddət ərzində hər kəs maksimum diqqətli olmalı, sosial məsafə amilinə ciddi əməl etməlidir. Unutmaq olmaz ki, sabahın mənzərəsi bu gün bizim özümüzü necə aparacağımızdan asılıdır”.   Millət vəkili qeyd edib ki, universitetlər qarşısında sıxlığı azaltmağın daha bir yolu daha çevik yoxlanış sisteminin tətbiqi ola bilər:   “Hər gün universitetlərə minlərlə tələbə və müəllim üz tutur ki, onların hamısının qısa zaman kəsimində yoxlanması praktiki olaraq mümkün deyil. Sıxlığı yaradan amillərdən biri də məhz bununla bağlıdır. Buna görə də COVİD-19 pasportunun yoxlanılmasında daha çevik mexanizmlərin tətbiqi sıxlığı azaltmaq yolunda mühüm addım ola bilər. Bunun üçün isə ali təhsil müəssisələri lazımi texniki avadanlıqlarla təmin edilməli, yoxlamaların daha mobil və sürətli şəkildə təşkili təmin olunmaldır. Hansı ki, bu məsələdə əlaqədar dövlət qurumlarının təhsil müəssisələrinə texniki dəstək verməsi, onları gərəkli avadanlıqlarla təmin etməsi vacibdir. Hesab edirəm ki, bu və bu kimi amilləri nəzərə almaqla sıxlığın qarşısını almaq mümkündür”.   Seymur ƏLİYEV    

Hamısını oxu
Novxanı Ailə Sağlamlıq Mərkəzində vətəndaşların tibbi müayinəsi həyata keçirilib

Məlum olduğu kimi 01 aprel 2021- ci il tarixindən icbari tibbi sığorta Abşeron rayonunda da tədbiq edilir. Hər bir vətəndaş icbari tibbi sığortanın xidmətlər zərfindən ödənişsiz istifadə edə bilər və 2550-dən artıq xidmətdən yaralana bilər. Bu əhalinin səhiyyə xidmətlərinə əl çatanlığını və bu xidmətlərin daha da keyfiyyətli olmasını təmin edir. Veteran.gov.az Abşeron Rayon İcra Hakimiyyətinin məlumatına istinadən xəbər verir ki, İcbari Tibbi Sığorta çərçivəsində əhalinin hansı şəkildə yararlanması və digər maraqlandıran suallarla bağlı geniş şəkildə Abşeron rayon İcra Hakimiyyəti, Mərkəzi Xəstəxana və İctimai Şura tərəfindən 17 mart tarixində Novxanı kəndində məlumatlandırma aparılmışdır. Müxtəlif tibb sahələri üzrə peşəkar həkim heyyəti - nevropatoloq, kardioloq, pediatr, cərrah, giniekoloq, oftalmoloq, radioloq tərəfindən sakinlər qəbul edildi və tibbi müayinələrini həyata keçirdilər. İctimai Şuranın könüllüləri tərəfindən müraciət edən hər bir vətəndaş qeydiyyata alındı və İcbari tibbi sığorta çərçivəsində tibbi xidmətlərdən yararlanması ilə bağlı suallar tibb işçiləri tərəfindən cavablandırıldı. Yeni bir maliyyə mexanizminə dayanan vətəndaşların bir sosial müdafiə sistemi olaraq aparılan işlər birmənalı şəkildə vətəndaş məmnunluğunu təmin edir, tədbiq edilən müayinə və müalicələrin effektivliyini daha da artırır. Məlumat üçün qeyd edək ki, Novxanı Ailə Sağlamlıq Mərkəzi hər zaman vətəndaşlara nümunəvi xidməti, peşəkar həkim kolektivi ilə diqqət çəkib. Pandemiyaya qarşı mübarizə çərçivəsində də mühüm nailiyyətlərə imza atan Novxanı Ailə Sağlamlıq Mərkəzi vətəndaşların vaksinasiya olunması, onların sağlamlığının qorunması prosesində də aktiv iştirak edib.   Seymur ƏLİYEV

Hamısını oxu
Qarabağ Dirçəliş Fonduna ianə etmək imkanı mobil bank tətbiqlərinə əlavə olundu

Moderator.az xəbər verir ki, Qarabağ Dirçəliş Fonduna ianə etmək istəyən şəxslər artıq bir neçə saniyə ərzində “İanə et” funksiyasının əlavə olunduğu platformalardan istifadə etməklə ödəmə prosesini rahatlıqla həyata keçirə biləcək. Artıq “Bir Bank” (Kapital Bank) rəqəmsal bankçılığının,  eyni zamanda “Azərbaycan Beynəlxalq Bankı”, “Unibank”, “Paşa Bank”, “Express Bank” və “Rabitə Bank”ın həm İOS, həm də Android istifadəçiləri mobil tətbiqdə “Xeyriyyəçilik” bölməsinə daxil olaraq “İanə et” funksiyası vasitəsilə kart və ya hesabdan istədikləri məbləği onlayn qaydada Fonda köçürməklə Azərbaycanın işğaldan azad olunmuş ərazilərinin bərpasını dəstəkləyə biləcək. Qeyd edək ki, ianə prosesini daha da asanlaşdırmaq və əlçatan etmək üçün proses davam etdirilir və yeniliklər barədə ictimaiyyətə mütəmadi olaraq məlumat veriləcək.   İOS tətbiqləri: Azərbaycan Beynəlxalq Bankı Birbank Unibank Rabitə Bank Paşa Bank Umico Express Bank Android tətbiqləri: Azərbaycan Beynəlxalq Bankı Birbank Unibank Rabitə Bank Paşa Bank Umico Express Bank Vebsaytlar: Azərbaycan Beynəlxalq Bankı Kapital bank Paşa Bank Express Bank   Xatırladaq ki, yuxarıda qeyd olunan mobil tətbiqlərlə yanaşı “Hesab.az”, “Hökumət ödəniş portalı”, “Asan ödəniş”, “Portmanat” və “E-pul” onlayn ödəmə portalları və Fondun rəsmi səhifəsi (//qdf.gov.az/iane-et/) vasitəsilə də Qarabağ Dirçəliş Fonduna ianə etmək mümkündür. Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin Fərmanı ilə yaradılan Qarabağ Dirçəliş Fondu işğaldan azad edilmiş ərazilərinin bərpası və yenidən qurulması, dayanıqlı iqtisadiyyata və yüksək rifaha malik regiona çevrilməsi istiqamətində həyata keçirilən tədbirlərə maliyyə dəstəyinin göstərilməsini, sərmayələrin cəlb edilməsini, bu sahədə dövlət-özəl tərəfdaşlığının inkişaf etdirilməsini, habelə ölkə daxilində və ölkə xaricində zəruri təşviqat işlərini  həyata keçirilməsini təmin edən vahid platformadır. Hər bir soydaşımız Qarabağ Dirçəliş Fonduna ianə etməklə bu mühüm missiyanın iştirakçısına çevrilə bilər.

Hamısını oxu